Tarcza Prywatności

Orzeczeniem z 6 października 2015 r. w sprawie C-362/14 (Schrems I) Trybunał Sprawiedliwości UE unieważnił decyzję Komisji Europejskiej 2000/520/WE z 26 lipca 2000 r. w sprawie zapewniania przez podmioty z USA adekwatności ochrony przewidzianej przez zasady ochrony prywatności w ramach „bezpiecznej przystani” oraz przez odnoszące się do nich najczęściej zadawane pytania, wydane przez Departament Handlu USA (notyfikowana jako dokument nr C(2000) 2441).

Tym samym transfery danych pomiędzy Europą a USA stanęły pod znakiem zapytania, a administratorzy danych musieli szukać innych przesłanek legalizujących transfer, jednocześnie czekając na kolejne porozumienie w sprawie przekazywania danych między tymi kontynentami.

Odpowiedź na problemy przyszła 12 lipca 2016, kiedy to Komisja Europejska przyjęła decyzję wdrażającą umowę Tarczy Prywatności, stwierdzając tym samym, że Stany Zjednoczone zapewniają odpowiedni poziom ochrony danych osobowych Europejczyków.

Tarcza Prywatności została unieważniona przez TSUE 16 lipca 2020 r. w sprawie Schrems II (C-311/18), ponieważ TSUE uznał, że przepisy amerykańskie nie zapewniają stopnia ochrony danych osobowych merytorycznie równoważnego temu przewidzianemu w prawie UE.