WSA odmówił wstrzymania wykonania postanowień PUODO zaskarżonych przez Meta

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania postanowień Prezesa UODO o zakazie wyświetlania na terytorium Polski fałszywych reklam wykorzystujących dane oraz wizerunek dziennikarki i prezenterki Omeny Mensah oraz przedsiębiorcy Rafała Brzoski.

Prezes UODO 5 sierpnia 2024 r. wydał takie postanowienia - na okres trzech miesięcy - po skargach Państwa O. Mensah i R. Brzoski, którzy wskazali, że na platformach społecznościowych należących do Meta Platforms Ireland Limited wyświetlane są reklamy zawierające ich dane osobowe oraz nieprawdziwe informacje na ich temat, wykorzystujące fakt, że oboje są osobami publicznie znanymi.

Więcej informacji na ten temat jest w komunikatach z sierpnia 2024:

• Prezes UODO zakazał spółce Meta publikacji reklam z użyciem danych Omeny Mensah na terenie Polski
• Meta nie może publikować na terenie Polski reklam z użyciem danych prezesa InPostu

Meta zaskarżyła oba postanowienia do WSA. W skargach tych między innymi wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonych postanowień PUODO i wyjaśniła, że ich wykonanie wyrządzi jej znaczną szkodę, bowiem wymaga od niej zaangażowania znacznych zasobów w celu proaktywnego monitorowania Facebooka i Instagrama dla zapobiegania przetwarzania danych osobowych ww. osób zawartych w reklamach, co skutkować będzie istotnym uszczerbkiem w jej majątku.

WSA postanowieniami z 10 grudnia 2024 r. odmówił wstrzymania zaskarżonych postanowień Prezesa UODO wskazując, że pełnomocnik strony skarżącej nie uprawdopodobnił zaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w odniesieniu do zaskarżonych postanowień, tj. niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zdaniem WSA argumentacja strony skarżącej ograniczyła się do ogólnych wywodów i stwierdzeń. Strona skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów bądź argumentów obrazujących konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. Powyższe uniemożliwiło tutejszemu Sądowi określenie prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzeń objętych dyspozycją ww. przepisu. W konsekwencji, jak stwierdził WSA, brak jest podstaw do zastosowania wobec strony skarżącej ochrony tymczasowej w ww. zakresie.

Sygn. akt II SA/Wa 1700/24

Sygn. akt II SA/Wa 1701/24