PREZES URZĘDU OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH Warszawa, dnia 25 września 2018 r.

Decyzja

ZSOŚS.440.77.2018.II

Na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 oraz z 2018 r. poz. 149) oraz art. 12 pkt 2, art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. i poz. 922 oraz z 2018 r. poz. 138) w związku z art. 160 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. poz. 1000), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wniosku Pana M. L. ([…]) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 12 grudnia 2017 r. (znak: [...]), w sprawie skargi Pana M. L. na przetwarzanie przez Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji ([…]), reprezentowane przez pełnomocnika Panią K. F. adwokata z kancelarii E. spółka partnerska ([…]) jego danych osobowych w Automatycznym Systemie Identyfikacji Daktyloskopijnej i w Centralnej Registraturze Daktyloskopijnej, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych

utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urzędu Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła skarga Pana M. L. ([…]), zwanego dalej Skarżącym, na przetwarzanie jego danych osobowych w Automatycznym Systemie Identyfikacji Daktyloskopijnej, zwanym dalej systemem AFIS i w Centralnej Registraturze Daktyloskopijnej przez Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji ([…]), zwane dalej Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym Policji. W treści ww. skargi Skarżący podniósł, że jest osoba niekaraną i jego dane cyt. „(...) nie są odnotowane w Krajowym Systemie Informacyjnym Policji (KSIP) w związku z podejrzeniem bądź popełnieniem przestępstwa umyślnego lub nieumyślnego jak i przestępstwa skarbowego”.

W toku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego w niniejszej sprawie Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Prezes Ochrony Danych Osobowych) ustalił, co następuje.

  1. Pismem z dnia […] czerwca 2017 r. Skarżący zwrócił się do Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji z wnioskiem o usunięcie jego danych osobowych, w tym daktyloskopijnych (linii papilarnych) z systemu AFIS oraz Centralnej Registratury Daktyloskopijnej, z uwagi na okoliczność, że jest cyt. „(...) osobą niekaraną i moje dane nie są odnotowane w Krajowym Systemie Informacyjnym Policji (KSIP) w związku z podejrzeniem bądź popełnieniem przestępstwa umyślnego lub nieumyślnego jak i przestępstwa skarbowego (...)”.
  2. Pismem z dnia […] lipca 2017 r. insp. mgr A. F., Zastępca Dyrektora Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji, poinformował Skarżącego, że jego wniosek z dnia […] czerwca 2017 r., dotyczący usunięcia jego danych daktyloskopijnych z Centralnej Registratury Daktyloskopijnej został cyt. „(...) zrealizowany zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa (...)”
  3. Pismem z dnia […] sierpnia 2017 r., w drodze wyjaśnień złożonych przed Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych, kom. dr n. med. R. Z., Naczelnik Wydziału [...] Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji, działająca z upoważnienia Dyrektora Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji oświadczyła, że cyt. „(...) dane [Skarżącego] zostały usunięte z systemu AFIS oraz Centralnej Registratury Daktyloskopijnej na podstawie wniosku z dnia […] czerwca 2017 r. (...)”.

Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych w dniu 12 grudnia 2017 r. wydał decyzję administracyjną (znak: DOLiS/DEC-1498/17), umarzającą postępowanie w przedmiotowej sprawie.

W ustawowym terminie Skarżący złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej w/w decyzją.                                                                                            .

W uzasadnieniu do ww. wniosku oraz w piśmie z dnia […] grudnia 2017 r. Skarżący nie przedstawił żadnych nowych okoliczności, tj. innych względem tych, które zgłosił dotychczas w sprawie, mających wpływ na rozstrzygnięcie zawarte w decyzji wydanej przez Generalnego Inspektora Danych Osobowych.

Po ponownej analizie stanu faktycznego sprawy, w tym zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Ponownie na wstępie podnieść należy, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, wydając decyzję administracyjną obowiązany jest rozstrzygać w oparciu o stan faktyczny istniejący w chwili wydania tej decyzji. Stanowisko to znajduje oparcie w orzecznictwie sądowym. W szczególności należy wspomnieć o wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt I OSK 761 / 07, gdzie jednoznacznie stwierdzono, że „(...) badając (...) legalność przetwarzania danych osobowych, [Generalny Inspektor] ma obowiązek ustalenia, czy na datę wydawania rozstrzygnięcia w sprawie dane konkretnego podmiotu są przetwarzane oraz czy czynione to jest w sposób zgodny z prawem (...)”.

Dodatkowo, jak zostało wyrażone w doktrynie, „organ administracji publicznej ocenia stan faktyczny sprawy według chwili wydania decyzji administracyjnej. Reguła ta odnosi się także do oceny stanu prawnego sprawy, co oznacza, że organ administracji publicznej wydaje decyzję administracyjną na podstawie przepisów prawa obowiązujących w chwili jej wydania (...) Rozstrzyganie w postępowaniu administracyjnym polega na zastosowaniu obowiązującego prawa do ustalonego stanu faktycznego sprawy administracyjnej. W ten sposób organ administracji publicznej realizuje cel postępowania administracyjnego, jakim jest urzeczywistnienie obowiązującej normy prawnej w zakresie stosunków administracyjno-prawnych, gdy stosunki te tego wymagają” (Komentarz do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 00.98.1071) M. Jaśkowska, A. Wróbel, Lex., el/2012).

Odnosząc raz jeszcze powyższe do ustalonego stanu faktycznego sprawy, podkreślić należy, że dane osobowe Skarżącego zostały usunięte w związku z wnioskiem Skarżącego z dnia […] czerwca 2017 r. a więc nie są na chwilę obecną przetwarzane w systemie AFIS i w Centralnej Registraturze Daktyloskopijnej.

W tej sytuacji postępowanie prowadzone w pierwszej instancji podlegało umorzeniu na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257), zwanej dalej kpa, wobec jego bezprzedmiotowości. Zgodnie z ww. przepisem, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Brzmienie powołanej regulacji nie pozostawia wątpliwości, iż w razie stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania organ prowadzący to postępowanie obligatoryjnie je umarza. Jednocześnie w literaturze przedmiotu wskazuje się, że bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 kpa oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty (B. Adamiak, J. Borkowski „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz” 7 wydanie Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005 r., str. 485). Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 lutego 2008 r. (III SA/Kr 762/2007): „Postępowanie staje się bezprzedmiotowe, gdy brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, co powoduje, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie co do istoty”.

Ustalenie przez organ publiczny istnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 kpa zobowiązywało go do umorzenia postępowania, nie ma bowiem wówczas podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie postępowania w takim przypadku stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy. Niniejsze postępowanie stało się zatem bezprzedmiotowe, a tym samym, należy ponownie stwierdzić, iż Prezes Urzędu nie jest uprawniony do wydania w przedmiotowej sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna. Na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych i w zw. z art. 3 § 2 pkt 1, art. 13 § 2, art. 53 § 1 i art. 54 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji, za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (adres: Urząd Ochrony Danych Osobowych, ul. Stawki 2, 00-193 Warszawa).

Podmiot udostępniający: Departament Orzecznictwa i Legislacji
Wytworzył informację:
user dr Edyta Bielak–Jomaa
date 2018-09-25
Wprowadził informację:
user Mirosława Mocarska
date 2019-03-29 09:58:32
Ostatnio modyfikował:
user Izabela Pawelczyk
date 2020-03-02 13:55:26