Decyzja

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) oraz art. 12 pkt 2, art. 22 i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia  29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 ze zm.) w związku z art. 160 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. poz. 1000 ze zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana R. S. przebywającego w Zakładzie Karnym w S., na udostępnienie jego danych osobowych na stronach internetowych przez Naczelny Sąd Administracyjny, T. Sp. z o.o. oraz przez W. S.A.

umarzam postępowanie

Uzasadnienie

Do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urząd Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła skarga Pana R. S., osadzonego w Zakładzie Karnym w S. (zwanego dalej „Skarżącym”) na ujawnienie jego danych osobowych dotyczących przebywania w zakładzie karnym, informacji o jego dochodach i zadłużeniu oraz sytuacji rodzinnej, w związku z publikacją wyroku WSA w Lublinie [...] oraz postanowienia WSA w Lublinie o sygn. [...] przez Naczelny Sąd Administracyjny na stronie internetowej [...], T. Sp. z o.o. na stronie internetowej [...] oraz przez W. S.A.  na stronie internetowej [...] Skarżący wniósł o usunięcie jego danych osobowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. poz. 1000 ze zm.) tj. 25 maja 2018 r. Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Zgodnie z art. 160 tej ustawy postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed dniem 25 maja 2018 r. prowadzone są przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych zgodnie z zasadami określonymi w k.p.a. Wszelkie czynności podejmowane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed dniem 25 maja 2018 r. pozostają skuteczne.

Wejście w życie wskazanej wyżej ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych wiązało się również z koniecznością przeprowadzenia reorganizacji urzędu. Przedmiotowa sprawa została przekazana [...] lipca 2018 r. do Zespołu ds. Sektora Organów Ścigania i Sądów i jest obecnie prowadzona pod sygnaturą ZSOŚS.440.104.2018.

W toku postępowania zainicjowanego skargą, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych uzyskał wyjaśnienia odnośnie okoliczności sprawy, zapoznał się z materiałem dowodowym i dokonał następujących ustaleń.

Jak wynika z notatki służbowej z [...] września 2016 r. pracownika Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, dokonano oględzin stron internetowych [...], [...] oraz [...]. Nie stwierdzono aby jakiekolwiek dane osobowe Skarżącego były publikowane na stronie [...] oraz na stronie [...]. Natomiast na stronie [...], której administratorem jest T. Sp. z o.o., zostało opublikowane orzeczenie do wyroku o sygnaturze „[...]” zawierające w swej treści dane osobowe Skarżącego w postaci imienia i nazwiska. Zostało również opublikowane na tej stronie internetowej zanonimizowane w zakresie imienia i nazwiska Skarżącego postanowienie do ww. wyroku również pod sygnaturą „ [...]”, w treści którego, w uzasadnieniu wskazano, iż wnoszący sprawę o przyznanie pomocy przebywa w zakładzie karnym, wymieniono również kwoty jego miesięcznych dochodów oraz roczne dochody, a także informację o zadłużeniu oraz zobowiązaniach alimentacyjnych.

Jak wyjaśnił Prezes Zarządu T. Sp. z o.o., strona internetowa [...] publikuje na swoich stronach wyroki i postanowienia udostępnione publicznie na stronach internetowych sądów powszechnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, na podstawie art. 5 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. z 2016 r., poz. 352). Wykorzystuje więc w oryginalnej treści do dalszej publikacji na stronie [...] dokumenty anonimizowane z uwzględnieniem celów wynikających z przepisów ustawy o ochronie danych osobowych i innych regulacji szczególnych i opublikowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w ogólnie dostępnym systemie teleinformatycznym. Ponadto, jak wskazał Prezes Zarządu T. Sp. z o.o., w dokumentach publikowanych na stronie [...] pod sygnaturami wyroku WSA w Lublinie [...] oraz postanowienia WSA w Lublinie o sygn. [...] nie pojawia się nazwisko R. S. i na potwierdzenie przesłał wydruki ww. wyroku i postanowienia.

W wyniku kolejnych oględzin przeprowadzonych [...] grudnia 2018 r. ww. stron internetowych stwierdzono, iż strona [...] nie istnieje, natomiast pozostałe strony internetowe wskazane przez Skarżącego nie zawierają jego danych osobowych.

W takim stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 ze zm.), zwana dalej „ustawą”, określa zasady postępowania przy przetwarzaniu danych osobowych oraz prawa osób fizycznych, których dane osobowe są lub mogą być przetwarzane w zbiorach danych (art. 2 ust. 1 ustawy). Przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z prawem jedynie wówczas, gdy ich administrator legitymuje się jedną z materialnych przesłanek dopuszczalności przetwarzania, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy (przez przetwarzanie, zgodnie z treścią art. 7 pkt. 2 ustawy rozumie się jakiekolwiek operacje wykonywane na tych danych, w tym ich udostępnianie). Każda ze wskazanych w art. 7 pkt. 2 ustawy form przetwarzania danych osobowych powinna znaleźć oparcie w jednej z przesłanek warunkujących legalność procesu przetwarzania danych osobowych, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt. 1-5 ustawy w przypadku tzw. danych zwykłych lub art. 27 ust. 2 pkt. 1-10 w przypadku danych szczególnie chronionych.

W związku z ustaleniami poczynionymi w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, dotyczącymi publikowania na stronach internetowych wskazanych przez Skarżącego jego danych osobowych w wyniku oględzin ww. stron internetowych [...] września 2016 r. stwierdzono, iż dane osobowe Skarżącego w postaci jego imienia i nazwiska zostały opublikowane wyłącznie na stronie [...] administrowanej przez T. Sp. z o.o., natomiast nie stwierdzono, aby zostały opublikowane na pozostałych wskazanych w skardze stronach internetowych. Ponadto jak wynika z zebranego materiału dowodowego, w tym wyjaśnień i wydruków przedłożonych [...] września 2016 r. przez Prezesa T. Sp. z o.o. dane te już nie były publikowane na stronie [...]. Jednocześnie w trakcie kolejnych oględzin przeprowadzonych [...] grudnia 2018 r. ustalono, iż strona internetowa [...] została zlikwidowana.

Wobec poczynionych ustaleń, w szczególności faktu, iż dane osobowe nie są przetwarzane przez Naczelny Sąd Administracyjny, W. S.A. oraz jak wynika z przesłanych wydruków również przez T. Sp. z o.o., a także z powodu likwidacji strony internetowej [...], postępowanie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe, stosownie do treści art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. W doktrynie wskazuje się, że: „bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego”, o której stanowi art. 105 § 1 Kpa, oznacza brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego skutkującego tym, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Umorzenie postępowania administracyjnego stanowi orzeczenie formalne, kończące postępowanie, bez jej merytorycznego rozstrzygnięcia (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 września 2010 r., II OSK 1393/09). Ustalenie przez organ publiczny zaistnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa, zobowiązuje go, jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie, do umorzenia postępowania, bo nie ma wówczas podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie w takiej sytuacji postępowania stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy.

Ponadto, jak wskazał Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. o sygnaturze II SA/Wa 328/17, przesłanką wydania nakazu jest zatem stwierdzenie naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, tj. z zebranego w postępowaniu materiału dowodowego musi wynikać, że swoim działaniem lub zaniechaniem administrator naruszył przepisy prawa. Co ważne, stwierdzony przez organ stan naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych powinien istnieć w dacie wydania decyzji. Dlatego też przewidziana w art. 18 pkt 1 ust. 6 ustawy o ochronie danych osobowych sankcja w postaci nakazania usunięcie danych osobowych nie może zostać zastosowana w przedmiotowej sprawie.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.

Na podstawie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.) od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym o zwolnienie od kosztów sądowych.