Decyzja

Na podstawie art. 105 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), art. 12 pkt 2, art. 22, art. 23 ust. 1 pkt 2, art. 27 ust. 1 i 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.) w związku z art. 100 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana K. C., zamieszkałego w P., na nieprawidłowe przetwarzanie jego danych osobowych przez funkcjonariusza Zakładu Karnego w S.,

umarzam postępowanie

Uzasadnienie

Do Urzędu Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana K. C., przebywającego w Zakładzie Karnym w B., zwanego dalej „Skarżącym”, na ujawnienie jego danych osobowych osobom nieupoważnionym przez funkcjonariuszy Zakładu Karnego w S.

W toku przeprowadzonego postępowania administracyjnego w niniejszej sprawie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych ustalił, co następuje.

Skarżący przebywał w Zakładzie Karnym w S. celem wykonania kary pozbawienia wolności. W treści złożonej skargi zarzucił funkcjonariuszom tego zakładu karnego udostępnienia swych danych osobowych osobom nieupoważnionym poprzez wydawanie poleceń do poddawania się identyfikacji w obecności innych osadzonych podczas opuszczania terenu zakładu karnego celem udania się do pracy.

W odpowiedzi na skargę, pismem z [...] listopada 2018 r. Dyrektor Zakładu Karnego w S., zwany dalej „Dyrektorem” wyjaśnił, iż przeprowadził postępowanie wyjaśniające w sprawie skargi.

Jak wskazał Dyrektor, zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1542 ze zm.) Służba Więzienna może przetwarzać informacje i dane osobowe, w tym także bez zgody i wiedzy osób, których dane dotyczą, niezbędne do realizacji zadań, o których mowa w art. 2 tejże ustawy. Z kolei art. 2 ust. 1 ww. ustawy nakłada na Służbę Więzienną obowiązek realizacji, na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks kamy wykonawczy (Dz. U. z 2018 r. poz. 652 ze zm.) zwanej dalej „Kkw”, zadania w zakresie wykonywania tymczasowego aresztowania oraz kar pozbawienia wolności i środków karnych skutkujących pozbawieniem wolności.

Jak dalej wyjaśnił Dyrektor, podstawę prawną w zakresie uprawnień funkcjonariuszy do weryfikacji danych osobowych skazanych stanowi art. 116 § 1 pkt. 6 Kkw, z którego wynika, iż skazany ma obowiązek przestrzegania przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych i innych osób uprawnionych, a w szczególności poddania się czynnościom mającym na celu identyfikację osoby.

Celem szczegółowego wyjaśnienia kwestii dotyczących ustalania tożsamości osób pozbawionych wolności w Zakładzie Karnym w S. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych ponownie zwrócił się do Dyrektora o przedstawienie sposobu organizacji czynności wychodzenia osób osadzonych z zakładu karnego do pracy.

W odpowiedzi z [...] grudnia 2018 r. Dyrektor przedłożył kolejne wyjaśnienia, z których wynika, iż weryfikacja tożsamości odbywa się poprzez podanie przez osadzonego imienia i nazwiska oraz na podstawie zdjęcia w systemie [...]. Weryfikacja tożsamości poprzez podanie dodatkowo drugiego imienia lub daty urodzenia odbywa się tylko w przypadku gdy zakład kamy opuszcza osadzony rozpoczynający pracę i co za tym idzie nieznany funkcjonariuszom zakładu karnego. Jak wyjaśniono również, celem uniemożliwienia zapoznania się z danymi osobowymi poszczególnych skazanych, weryfikacja tożsamości następuje na osobności, w sposób zapewniający zachowanie poufności tych danych.

Po zapoznaniu się z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

W dniu 6 lutego 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125), która w art. 100 określa, iż postępowania prowadzone przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, prowadzone są na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z art. 7 pkt 2 ustawy, przez przetwarzanie danych rozumie się jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych. Udostępnienie danych osobowych, jako jeden ze sposobów ich przetwarzania, może być uznane za zgodne z prawem jedynie wówczas, gdy administrator danych wykaże spełnienie co najmniej jednej z materialnych przesłanek przetwarzania danych. Przesłanki te odnośnie zwykłych danych osobowych określone zostały w art. 23 ust. 1 pkt 2, a odnośnie tzw. wrażliwych danych osobowych w art. 27 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy o ochronie danych osobowych.

Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1542 ze zm.) o Służbie Więziennej w art. 24 ust. 1 nadaje uprawnienie do przetwarzania informacji i danych osobowych Służbie Więziennej, w tym także bez zgody i wiedzy osób, których dotyczą, niezbędne do realizacji zadań, o których mowa w art. 2 tejże ustawy. W rozumieniu ww. ustawy przez przetwarzanie informacji i danych osobowych należy rozumieć jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych, takie jak: zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie, a zwłaszcza te, które wykonuje się w systemach informatycznych.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 6 lutego 2019 r. została znowelizowana ustawa o Służbie Więziennej, a między innymi art. 24 tejże ustawy, który w obecnie obowiązującym brzmieniu nadaje uprawnienia dla Służby Więziennej do przetwarzania danych osobowych między innymi osób obecnie lub uprzednio pozbawionych wolności w zakładach karnych i aresztach śledczych - w zakresie związanym z pozbawieniem wolności w tych zakładach i aresztach, w tym w zakresie niezbędnym do wykonania orzeczenia, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks kamy wykonawczy (art. 24 ust. 4 pkt. 1 lit. a).

Ponadto, zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 4 sierpnia 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu działań funkcjonariuszy Służby Więziennej podczas wykonywania czynności służbowych (Dz. U. z 20l0r., Nr 147, poz. 984) funkcjonariusz pełniący służbę przy wejściu do jednostki ustala zasadność ubiegania się osoby o wstęp na teren jednostki lub jego opuszczenie i legitymuje tę osobę w celu ustalenia tożsamości.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, funkcjonariusze Służby Więziennej w Zakładzie Karnym w S. są uprawnieni do przetwarzania danych osobowych osób pozbawionych wolności, w tym ich identyfikacji. Ponadto, jak wynika z wyjaśnień Dyrektora Zakładu Karnego stosowane są proceduiy podczas opuszczania jednostki organizacyjnej Służby Więziennej przez osobę pozbawioną wolności, polegające na weryfikacji danych osobowych na osobności, w sposób zapewniający zachowanie poufności tych danych.

W związku z ustaleniami poczynionymi w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, w szczególności fakt, iż w niniejszej sprawie nie potwierdzone zostały informacje przedstawione przez Skarżącego co do niezgodnego z prawem przetwarzania jego danych osobowych przez Dyrektora Zakładu Karnego w S., postępowanie należało umorzyć jako bezprzedmiotowe, stosownie do treści art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.

W doktrynie wskazuje się, że: „bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego”, o której stanowi art. 105 § 1 Kpa, oznacza brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego skutkującego tym, że nic można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie jej co do istoty. Umorzenie postępowania administracyjnego stanowi orzeczenie formalne, kończące postępowanie, bez jej merytorycznego rozstrzygnięcia (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 września 2010 r., II OSK 1393/09). Ustalenie przez organ publiczny zaistnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa, zobowiązuje go, jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie, do umorzenia postępowania, bo nie ma wówczas podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie w takiej sytuacji postępowania stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna. Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. 2019 r. poz. 125), w związku z art. 15 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. — Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Wpis od skargi wynosi 200 zł. Strona ma prawo ubiegać się o prawo pomocy, w tym zwolnienie od kosztów sądowych.