Decyzja

Na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096) oraz art. 12 pkt 2, art. 22 i art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia  29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 z późn. zm.) w związku z art. 160 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1000 z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana W. C., zam. w miejscowości W., na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez Komendanta Głównego Policji w Warszawie (Komenda Główna Policji, ul. Puławska 148/150, 02-624 Warszawa), polegające na przetwarzaniu jego danych osobowych w Krajowym Systemie Informacyjnym Policji (KSIP),

odmawiam uwzględnienia wniosku

 UZASADNIENIE

W dniu […] marca 2015 r. do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urząd Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła skarga Pana W. C. (dalej zwanego „Skarżącym”) na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez Komendanta Głównego Policji w Warszawie (zwanego dalej „Komendantem”), polegające na przetwarzaniu danych osobowych Skarżącego w Krajowym Systemie Informacyjnym Policji (KSIP) w sytuacji, gdy nastąpiło zatarcie skazania za popełnione przestępstwo. Skarżący w skardze zawarł wniosek o nakazanie Komendantowi usunięcie jego danych osobowych z KSIP w zakresie informacji uzyskanych w ramach postępowania prowadzonego przez Sąd Rejonowy w B. w sprawie o sygnaturze akt […].

Uzasadniając żądanie Skarżący podniósł, iż w jego ocenie brak jest podstaw, dla których organy Policji nadal przechowują i przetwarzają jego dane osobowe w systemie KSIP. Skarżący wskazał również, iż z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe. Za niebyłe uważa się przy tym nie tylko skazanie, lecz także samo popełnienie przestępstwa, co wprowadza fikcję prawną, że do popełnienia przestępstwa w ogóle nie doszło. Natomiast dalsze przetwarzanie danych osobowych Skarżącego przez organy Policji wypacza według niego celowość instytucji zatarcia skazania i uniemożliwia sprawcy powrót do pełnoprawnego funkcjonowania w społeczeństwie. Ponadto Skarżący podniósł, iż ze względu na okoliczności zdarzenia oraz niską społeczną szkodliwość popełnionego czynu a także fakt, iż skończył studia prawnicze, przez co można domniemywać, iż jest osobą szanującą i dobrze znającą prawo, a jego dane osobowe znajdujące się w KSIP winny zostać usunięte. Skarżący wskazał nadto, iż brak jest przesłanek przemawiających za przydatnością tego rodzaju informacji dla ustawowych działań Policji, w szczególności działań o charakterze wykrywczym oraz zmierzających do zapobiegnięcia popełnienia przestępstwa w przyszłości. Mając powyższe na uwadze Skarżący w treści skargi zażądał podjęcia przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych działań mających na celu ochronę jego danych osobowych poprzez usunięcie informacji o popełnieniu przez niego czynu zabronionego ze zbioru KSIP.

W toku postępowania zainicjowanego skargą, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych uzyskał wyjaśnienia odnośnie okoliczności sprawy, zapoznał się z materiałem dowodowym i dokonał następujących ustaleń.

Pismami z […] kwietnia 2015 r. Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych) poinformował Skarżącego oraz Komendanta o wszczęciu postępowania wyjaśniającego w sprawie oraz zwrócił się do Komendanta o ustosunkowanie się do treści skargi oraz złożenie pisemnych wyjaśnień. W dniu […] kwietnia 2015 r.  do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urząd Ochrony Danych Osobowych) wpłynęło pismo Komendanta ([…]), w którym wyjaśnił, iż Skarżący wnioskiem z […] grudnia 2014 r. (kopia wniosku znajduje się w aktach sprawy) skierowanym do Komendanta Głównego Policji, a następnie przekazanym do Biura Wywiadu i Informacji Kryminalnych Komendy Głównej Policji, zwrócił się o usunięcie z KSIP jego danych osobowych wprowadzonych w ramach postępowania prowadzonego w sprawie o sygnaturze akt […] przez Sąd Rejonowy w B. Jako podstawę swojego żądania Skarżący wskazał, iż zgodnie z art. 107 § 4a k.k. doszło do zatarcia skazania, a także zwrócił uwagę, iż nie figuruje już w Krajowym Rejestrze Karnym. Ponadto Skarżący wskazał, iż rodzaj czynu zabronionego, który popełnił, nie był czynem typowym, gdyż został popełniony w sytuacji zagrożenia, a nie w wyniku lekceważenia prawa. Skarżący wskazał nadto, iż sąd rozpatrujący sprawę, uznając skarżącego winnym zastosował względem niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 12 miesięcy, a kara ta została przez Skarżącego wykonana. Skarżący powołał się nadto na fakt, iż był to jego jedyny konflikt z prawem, natomiast z uwagi na fakt, iż jest osobą, która ukończyła studia prawnicze jest osobą, która zna i respektuje prawo. Pismem z […] stycznia 2015 r. – […] (kopia pisma w aktach sprawy) Naczelnik Wydziału Obsługi Informacyjnej Biura Wywiadu i Informacji Kryminalnych KGP, działając z upoważnienia Komendanta Głównego Policji, udzielił odpowiedzi Skarżącemu, wskazując, iż Policja przetwarza dane osobowe zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji  (Dz. U. z 2017 r. poz. 2067 z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą o Policji”. W uzasadnieniu stanowiska wskazano Skarżącemu podstawy prawne przetwarzania danych osobowy przez Policję, w szczególności art. 20 ust. 2a, ust. 2ac, ust. 2b, ust. 17 ustawy o Policji, ich zakres oraz cel przetwarzania, zwracając uwagę na szczególność tych norm (lex specialis) wobec przepisów ogólnych, jakimi są przepisy ustawy o ochronie danych osobowych oraz art. 51 ust. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który w zakresie zasad i trybu gromadzenia oraz udostępniania informacji o osobie odsyła do regulacji szczególnych. Ponadto w przedmiotowym piśmie wyraźnie wskazano, iż aktem prawnym określającym zasady i tryb gromadzenia oraz udostępniania informacji, w tym danych osobowych jest ustawa o Policji, w szczególności art. 20 ust. 2a. Skarżący został także poinformowany o odmiennym trybie i zasadach przetwarzania informacji w KSIP oraz KRK i o tym, iż poza wyjątkami określonymi w ustawach zbiór KSIP jest niedostępny dla podmiotów nie wskazanych w ustawie. Nie dotyczy to jednak zawodów i funkcji wymagających na podstawie przepisów ustaw nieposzlakowanej opinii, gdyż w takim przypadku ocenie podlega zarówno karalność osoby, lecz także inne zachowania osoby nie stanowiące przestępstw w rozumieniu prawa, ale stwarzające wątpliwości w kontekście sprawowania szczególnej roli społecznej przypisanej danej grupie zawodowej bądź stanowisku. W piśmie powołano się także na przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie przetwarzania informacji przez Policję, w tym w szczególności na przesłanki oceny przydatności danych określone w § 29 ust. 1 niniejszego rozporządzenia. Skarżącemu wyjaśniono również, iż fakt przetwarzania jego danych osobowych w KSIP nie stygmatyzuje jego osoby w świetle prawa, gdyż w przypadku zatarcia skazania pozostaje on osobą niekaraną. W ww. piśmie zwrócono także uwagę na to, iż Policja przetwarza dane osobowe Skarżącego niezbędne dla realizacji jej zadań ustawowych na podstawie, w zakresie i w celu określonym w przytoczonych powyżej przepisach.

Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych) poinformował pismami z […] grudnia 2016 r. Skarżącego oraz Komendanta Głównego Policji o przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, w wyniku którego został zgromadzony materiał dowodowy wystarczający do wydania decyzji administracyjnej oraz o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań zgodnie z treścią art. 10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania ww. pism.

W tym miejscu należy wskazać, iż z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1000 ze zm.) 25 maja 2018 r. Biuro Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stało się Urzędem Ochrony Danych Osobowych. Zgodnie z art. 160 tej ustawy postępowania prowadzone przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, wszczęte i niezakończone przed dniem 25 maja 2018 r. prowadzone są przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych zgodnie z zasadami określonymi w k.p.a. Wszelkie czynności podejmowane przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych przed dniem 25 maja 2018 r. pozostają skuteczne.

W takim stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych  zważył, co następuje:

Powołana wyżej ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r. stwarza prawne podstawy stosowania ochrony państwowej w sytuacjach nielegalnego przetwarzania danych osobowych obywateli przez zarówno podmioty prawa publicznego, jak i podmioty prawa prywatnego. W celu jej realizacji organ ochrony danych osobowych został wyposażony w kompetencje władcze, umożliwiające sankcjonowanie stwierdzanych nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych. Oznacza to, iż organ ochrony danych osobowych, oceniając stan sprawy i dokonując subsumpcji, stwierdza, czy kwestionowane przetwarzanie danych osobowych znajduje oparcie choćby w jednej z przesłanek legalizujących przetwarzanie danych osobowych, wskazanej w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o ochronie danych osobowych  i w zależności od występujących w sprawie ustaleń – albo wydaje nakaz lub zakaz, albo odmawia uwzględnienia wniosku, ewentualnie umarza postępowanie. Wydanie nakazu usunięcia uchybień w procesie przetwarzania danych osobowych następuje wówczas, gdy organ ochrony danych osobowych stwierdza naruszenie norm prawnych w zakresie przetwarzania danych osobowych.

Zgodnie z treścią art. 1 przywołanej ustawy, każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych, a przetwarzanie tych danych, w znaczeniu, o którym mowa w art. 7 pkt 2 tej ustawy, dopuszczalne jest tylko ze względu na określone dobra, tj. dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą lub dobro osoby trzeciej i tylko w zakresie oraz trybie określonym ustawą. Mając zatem na uwadze powyższe, stosując przepisy tej ustawy, należy za każdym razem wyważać dobra, które legły u jej podstaw.

W toku postępowania Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych ustalił, iż w Sądzie Rejonowym w B. pod sygnaturą akt […] prowadzone było postępowanie karne w sprawie o czyn z art. 178a § 1 k.k. przeciwko Skarżącemu zakończone wyrokiem skazującym.W dacie wniesienia skargi do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych nastąpiło już zatarcie skazania. Skarżący w treści skargi podniósł, iż pomimo skierowania do Komendanta Głównego Policji wniosku o usunięcie jego danych osobowych z KSIP, wniosek nie został uwzględniony przez co jego dane nadal są przetwarzane we wskazanym zbiorze, a zatem Skarżący nie może w pełni realizować swojego prawa wynikającego z zatarcia skazania.

Odnosząc się do instytucji zatarcia skazania zauważyć należy, iż ma ona na celu umożliwienie pełnej społecznej rehabilitacji skazanego, co wiąże się z uznaniem skazania za niebyłe i usunięciem wpisu o skazaniu z Krajowego Rejestru Karnego. Osoba skazana od momentu zatarcia skazania ma prawo twierdzić, że nie była karana, a żadna instytucja nie może ograniczyć jej praw z powołaniem się na karalność. Jak słusznie wskazał Komendant w piśmie z 27 kwietnia 2015 r., to uprawnienie nie doznaje uszczerbku z powodu dalszego przetwarzania w KSIP danych o osobie popełniającej przestępstwo, albowiem informacje, jakimi dysponuje Krajowy System Informacyjny Policji, nie stanowią źródła wiedzy powszechnie dostępnej, gdyż służą wyłącznie realizacji zadań Policji, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy o Policji. O ile bowiem dostęp do informacji o karalności osoby z KRK ma charakter powszechny, to informacje pozyskane i wytworzone przez organy Policji w KSIP są zamkniętym, ogólnie niedostępnym zbiorem informacji i danych, służącym jedynie organom Policji dla realizowania ich ustawowych zadań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa i porządku publicznego.

W przedmiotowej sprawie na uwadze należy również mieć treść art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie danych osobowych, który stanowi, iż przetwarzanie danych jest dopuszczalne, gdy jest to niezbędne dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Podstawę prawną do przetwarzania danych osobowych osób, wobec których były prowadzone postępowania przez organy Policji, stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o Policji, zgodnie z którym Policja, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 19, może uzyskiwać informacje, w tym także niejawnie, gromadzić je, sprawdzać oraz przetwarzać. Policja może pobierać, uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać w celu realizacji zadań ustawowych informacje, w tym dane osobowe - o osobach podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego - także bez ich wiedzy i zgody (ust. 2a). W świetle art. 20 ust. 2b ustawy o Policji gromadzone informacje, mogą obejmować: dane osobowe, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 r., z tym, że dane dotyczące kodu genetycznego obejmują wyłącznie informacje o niekodującej część DNA, mogą obejmować odciski linii papilarnych, zdjęcia, szkice i opisy wizerunku, cechy i znaki szczególne, pseudonimy, a także informacje o: miejscu zamieszkania lub pobytu, wykształceniu, zawodzie, miejscu i stanowisku pracy oraz sytuacji materialnej i stanie majątku, dokumentach i przedmiotach, którymi się posługują, sposobie działania sprawcy, jego środowisku i kontaktach, sposobie zachowania się sprawców wobec osób pokrzywdzonych. Wspomnianych informacji nie pobiera się w przypadku, gdy nie mają one przydatności wykrywczej, dowodowej lub identyfikacyjnej w prowadzonym postępowaniu. Okres przechowywania danych określono w art. 20 ust. 17 ustawy o Policji, zgodnie z którym dane osobowe zebrane w celu wykrycia przestępstwa przechowuje się przez okres niezbędny do realizacji ustawowych zadań Policji. Organy Policji dokonują weryfikacji tych danych po zakończeniu sprawy, w ramach której dane te zostały wprowadzone do zbioru, a ponadto nie rzadziej niż co 10 lat od dnia uzyskania lub pobrania informacji, usuwając zbędne dane. Zgodnie z art. 20 ust. 17b dane osobowe o których mowa w ust. 17, usuwa się jeżeli organ Policji powziął wiarygodną informację, iż: czynu stanowiącego podstawę wprowadzenia informacji do zbioru nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia; zdarzenie lub okoliczność, w związku z którymi wprowadzono informacje do zbioru nie ma znamion czynu zabronionego; osoba, której dane dotyczą, została uniewinniona prawomocny wyrokiem sądu. Natomiast dane osobowe szczególnie wrażliwe np. ujawniające pochodzenie rasowe lub etniczne, przekonania religijne oraz dane o stanie zdrowia, nałogach lub życiu seksualnym osób podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego, które nie zostały skazane za te przestępstwa, podlegają komisyjnemu i protokolarnemu zniszczeniu niezwłocznie po uprawomocnieniu się stosownego orzeczenia (ust. 18).

Wśród powyżej wskazanych przesłanek usunięcia danych nie występuje zatarcie skazania, która uzasadniałaby usunięcie danych Skarżącego z KSIP. Oznacza to, iż samo zatarcie skazania nie jest przesłanką samoistną i bezwzględną do usunięcia informacji kryminalnych z baz danych KSIP. Ponadto należy zwrócić uwagę na kwestię okresu przechowywania danych; niedopuszczalne jest bezterminowe przechowywanie danych osobowych. Treść art. 20 ust. 17 wskazuje, iż organy Policji są bowiem obowiązane do systematycznego przeglądania i usuwania zbędnych danych z systemu, zatem nie może dochodzić do sytuacji bezterminowego przetwarzania danych osobowych w KSIP przez ten podmiot. Na marginesie należy wskazać, że wspomniany w art. 20 ust. 17 ustawy o Policji dziesięcioletni termin uzyskania lub pobrania informacji w rozpatrywanej sprawie jeszcze nie upłynął. Stanowi to zatem kolejny argument przemawiający za legalnym przetwarzaniem danych osobowych Skarżącego przez organy Policji w bazie danych. Ponadto, jak wynika z treści pisma z 29 maja 2017 r., organy Policji dokonały stosownej weryfikacji danych Skarżącego zgromadzonych w KSIP po zakończeniu sprawy, tj. w 2012 r., a dodatkowo w związku ze złożonym przez Skarżącego wnioskiem o usunięcie jego danych osobowych ze zbioru KSIP, a także w związku ze złożonym do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych wnioskiem w przedmiocie usunięcia danych z KSIP.

W rozpatrywanej sprawie należy mieć także na względzie regulacje rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 sierpnia 2018 r. w sprawie przetwarzania informacji przez Policję (Dz. U. poz. 1636), które zastąpiło rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie przetwarzania informacji przez Policję, obowiązujące w momencie wszczęcia postępowania administracyjnego przed Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych. W § 4 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2018 r. określony został tryb gromadzenia informacji, w tym danych osobowych, a także procedury zapewniające pobieranie, gromadzenie, uzyskiwanie informacji oraz organizację zbiorów w sposób umożliwiający kontrolę dostępu do zbiorów i nadzór nad przetwarzanie informacji. Jednocześnie zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia dostęp do wskazanych danych jest ściśle reglamentowany, co oznacza, iż ogranicza się do osób uprawnionych, wskazanych w tym przepisie. Ponadto zgodnie z ust. 2 tego przepisu informacje, w tym dane osobowe zgromadzone w zbiorach danych udostępniane są wyłącznie osobom uprawnionym, co świadczy jednocześnie, jak wspomniano powyżej, o niepowszechnym charakterze tego zbioru, który służy realizowaniu ustawowych zadań Policji.

W myśl § 10 ww. rozporządzenia do wykonywania czynności w zakresie pobierania, uzyskiwania, gromadzenia, sprawdzania, przetwarzania i wykorzystywania informacji, w tym danych osobowych, o których mowa w art. 20 ust. 2a pkt 1-6, ust. 2ac i ust. 2b ustawy o Policji, prowadzi się w Policji Krajowy System Informacyjny Policji (KSIP) będący zestawem zbiorów danych przetwarzanych w systemach teleinformatycznych (ust. 1). W KSIP mogą być przetwarzane również informacje, w tym dane osobowe, do których gromadzenia, uzyskiwania i przetwarzania Policja jest uprawniona na podstawie odrębnych ustaw, jeżeli przyczynia się to do koordynacji informacji oraz efektywniejszej organizacji i realizacji ustawowych zadań Policji w zakresie wykrywania i ścigania sprawców przestępstw oraz zapobiegania przestępczości i jej zwalczania, a także ochrony życia i zdrowia ludzi (ust. 2).

Ponadto, w rozdziale 5 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2018 r. wskazano kryteria weryfikacji przechowywania w systemie danych osobowych pod kątem ich dalszej przydatności, którymi są m.in. rodzaj i charakter popełnionego przestępstwa, rodzaj i charakter naruszonego dobra chronionego prawem, formy sprawstwa, postać zamiaru, czas, który upłynął od momentu wprowadzenia danych do zbioru, aktualność przesłanek legalności oraz niezbędności dalszego przetwarzania danych do wykonania zadań ustawowych, wystąpienie okoliczności określonych w art. 20 ust. 17b i 18 ustawy o Policji, a w przypadku danych daktyloskopijnych wystąpienie okoliczności określonych w art. 21l ust. 2 i art. 21m tej ustawy.

Powyższa argumentacja znajduje uzasadnienie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2017 r. (I OSK 2426/15) oraz w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 grudnia 2005 r. o sygn. akt K 32/04 (publ. OTK-A 2005/11/132), w którym stwierdzono, że przepis art. 20 ust. 17 ustawy o Policji nie przewiduje usuwania ze zbiorów danych zebranych o osobach podejrzanych o popełnienie przestępstw ściganych z oskarżenia publicznego, które zostały prawomocnie uniewinnione bądź wobec których postępowanie karne zostało prawomocnie bezwarunkowo umorzone, niezwłocznie po uprawomocnieniu się stosownego orzeczenia. Prawomocne uniewinnienie konkretnej osoby lub bezwarunkowe umorzenie postępowania karnego wobec konkretnej osoby nie przesądza o tym, czy zgromadzone dane mogą zawierać informacje przydatne dla realizacji ustawowych zadań Policji wobec innych osób.

Ponadto Trybunał Konstytucyjny wskazuje, iż przyczyną dla której prawa jednostki mogą być ograniczane, jest ochrona dobra wspólnego, a w szczególności - wzgląd na potrzeby bezpieczeństwa i obronności kraju. Ochrona bezpieczeństwa państwa jest zatem szczególną wartością, w zderzeniu z którą prawa jednostki, nawet prawa podstawowe, mogą być – w niezbędnym zakresie - ograniczane. Dopuszczalność ograniczeń podyktowanych takimi względami jest zaś powszechnie przyjęta w państwach demokratycznych (wyrok TK z 16 lutego 1999 r. w sprawie SK 11/98, OTK z 1999 r., cz. I, poz. 5).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż dane osobowe Skarżącego zostały pozyskane przez organy Policji w sposób legalny i w taki też są przez nie przetwarzane w KSIP. Organy Policji oceniają przydatność zebranych danych, co implikuje pozostawienie w KSIP danych Skarżącego. Natomiast, jeśli dane o osobie zawarte w zbiorze stają się nieprzydatne do celów prewencyjnych, dowodowych czy wykrywczych, to organ Policji może zdecydować o ich usunięciu w wyniku oceny o której mowa w § 29 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 sierpnia 2018 r. w sprawie przetwarzania informacji przez Policję. Wobec powyższego stwierdzić należy, iż sposób postępowania Policji w omawianym zakresie nie budzi wątpliwości, a wniosek Skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.

Na podstawie art. 127 § 3 kpa od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym zwolnienie od kosztów sądowych.