Decyzja

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.), art. 12 pkt 2, art. 22 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 922 z późn. zm.) w zw. z art. 160 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. poz. 1000 z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana M.W. zam. w A. (dalej: Skarżący), dotyczącej wpisu jego danych osobowych do Systemu Informacji Schengen (SIS) Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (dawniej: Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych)

umarza postępowanie

Uzasadnienie

W dniu […] lutego 2017 r. do Biura Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie: Urząd Ochrony Danych Osobowych) wpłynęła pismo Skarżącego w przedmiocie skargi na przetwarzanie jego danych osobowych w Systemie Informacji Schengen. Skarżący w treści swojej skargi wskazał, że w związku z kradzieżą jego dowodu osobistego i posługiwaniem się nim przez nieznaną mu osobę, w trakcie kontroli paszportowych jest zatrzymywany w celu złożenia wyjaśnień.

W związku z powyższym Generalny Inspektor Ochrony Danych osobowych pismem z […] kwietnia 2017 r. ([…]) zwrócił się do Komendanta Głównego Policji z prośbą o ustosunkowanie się do treści wniosku Skarżącego, a także o udzielenie następujących informacji: 1) czy Skarżący występował do polskiego Biura SIRENE w sprawie umieszczenia jego danych osobowych w bazie SIS, a jeśli tak, to jak Biuro ustosunkowało się do wystąpienia Skarżącego 2) czy, a jeśli tak, to na jakiej podstawie prawnej dane Skarżącego są przetwarzane w SIS 3) czy zachodzą podstawy do usunięcia przedmiotowych danych z ww. systemu. W odpowiedzi pismem z dnia […] czerwca 2017 r. ([…]) zastępca dyrektora Biura Wywiadu i Informacji Kryminalnych Komendy Głównej Policji (dalej: BWilKGP) wyjaśnił, że Skarżący skierował drogą e-mail zapytanie, które wpłynęło do Biura Międzynarodowej Współpracy Komendy Głównej Policji w dniu […] grudnia 2016 r., oraz kolejne w dniu […] stycznia 2017 r. W dniu […] stycznia pismem […] ww. jednostka przekazała korespondencję do Wydziału Administrowania Danymi SIS i VIS BWilK KGP. W odpowiedzi Skarżący został poinformowany pismem z […] lutego 2017 r. ([…]), iż do czasu przesłania własnoręcznie podpisanego wniosku pozostaje on bez rozpatrzenia, zaś do dnia datowania pisma do COT KSI nie wpłynął uzupełniony wniosek od Skarżącego. Następnie dokonano sprawdzenia danych osobowych Skarżącego w wyniku którego stwierdzono, że jego dane osobowe figurują w systemie i zostały wprowadzone przez Sąd Okręgowy w S. jako szósty alias do wpisu z art. 26 decyzji SIS II- wpis w celu aresztowania lub przekazania i ekstradycji. Mając na uwadze powyższe BWilKGP przeprowadziło konsultacje z SO [...] w celu uzyskania informacji wnioskowanych przez Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. W rezultacie powyższych działań w dniu […] maja 2017 r. ustalono, że Sąd Okręgowy w S. dokonał usunięcia danych osobowych Skarżącego. W wyniku ponownego sprawdzenia BWilKGP potwierdziło, że dane Skarżącego nie figurowały w systemie według stanu na dzień […] czerwca 2017 r. o godz. 15:45.

W tym stanie faktycznym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje.

Na wstępie wskazać należy, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych wydając decyzję administracyjną zobowiązany jest do rozstrzygania w oparciu o stan faktyczny istniejący w chwili wydania tej decyzji. Jak wskazuje się w literaturze „ organ administracji publicznej ocenia stan faktyczny sprawy według chwili wydania decyzji administracyjnej. Reguła ta odnosi się także do oceny stanu prawnego sprawy, co oznacza, że organ administracji publicznej wydaje decyzję administracyjną na podstawie przepisów prawa obowiązujących w chwili jej wydania (...). Rozstrzyganie w postępowaniu administracyjnym polega na zastosowaniu obowiązującego prawa do ustalonego stanu faktycznego sprawy administracyjnej. W ten sposób organ administracji publicznej realizuje cel postępowania administracyjnego, jakim jest urzeczywistnienie obowiązującej normy prawnej w zakresie stosunków administracyjno-prawnych, gdy stosunki te tego wymagają" (Komentarz do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego M. Jaśkowska, A. Wróbel, Lex., el/2012).

Ponadto, w wyroku z dnia 7 maja 2008 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 761/07, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż „badając bowiem legalność przetwarzania, danych osobowych, GIODO ma obowiązek ustalenia, czy na datę wydawania rozstrzygnięcia w sprawie dane konkretnego podmiotu są przetwarzane oraz czy czynione to jest w sposób zgodny z prawem".

Odnosząc powyższe do ustalonego stanu faktycznego, podkreślić należy, że decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia, jakie musi być wydane w przedmiotowej sprawie, ma okoliczność, że dane osobowe Skarżącego zostały usunięte z Systemu Informacji Schengen (SIS). Stwierdzić zatem należy, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe i w związku z tym należy je umorzyć.

W tej sytuacji niniejsze postępowanie podlega umorzeniu na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.), zwanej dalej Kpa, wobec jego bezprzedmiotowości. Zgodnie z ww. przepisem, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości lub w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części. Brzmienie powołanej regulacji nie pozostawia wątpliwości, iż w razie stwierdzenia bezprzedmiotowości postępowania organ prowadzący to postępowanie obligatoryjnie je umarza. Jednocześnie w literaturze przedmiotu wskazuje się, że bezprzedmiotowość postępowania administracyjnego, o której stanowi art. 105 § 1 Kpa oznacza, że brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty (B. Adamiak, J. Borkowski „Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz” 7 wydanie Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005 r., str. 485). Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 27 lutego 2008 r. (III SA/Kr 762/2007): „Postępowanie staje się bezprzedmiotowe, gdy brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, co powoduje, że nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie co do istoty".

Ustalenie przez organ publiczny istnienia przesłanki, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa zobowiązuje go, jak podkreśla się w doktrynie i orzecznictwie, do umorzenia postępowania, nie ma bowiem wówczas podstaw do rozstrzygnięcia sprawy co do istoty, a dalsze prowadzenie postępowania w takim przypadku stanowiłoby o jego wadliwości, mającej istotny wpływ na wynik sprawy.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak w sentencji.                                                               

Na podstawie art. 127 § 3 Kpa od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.